Depresja towarzyszysz ludzkości od zarania dziejów. Cierpieli na nią starożytni, cierpią i współcześni. Na depresję chorowali między innymi: Aleksander Wielki, Ludwik Van Beethoven, Ernest Hemingway czy też Winston Churchill. Obecnie uważa się, że na to zaburzenie w skali roku cierpi około 10% populacji dorosłych. Profesor Antoni Kępiński napisał, że smutek jest dolą człowieczą. Nie ma człowieka, który choć raz w życiu nie odczuwał smutku. To uczucie jest wszystkim znane. Ale być smutnym nie oznacza chorować na depresję. Smutek depresyjny jest najbardziej długotrwały niż zwyczajna „chandra”. Z raportu opublikowanego w 2015 roku przez Światową Organizację Zdrowia wynika, że na depresję choruje blisko 40 milionów mieszkańców Unii Europejskiej, a rozpowszechnienie tej choroby waha się w zależności od poszczególnych państw członkowskich od 3,8% do 6,3%. Szacuje się, że w Polsce na depresje cierpi ponad 1,5 miliona ludzi, ale tylko 1 na 3 osoby chore korzysta z profesjonalnego leczenia. Tak niski odsetek osób leczących się z powodu depresji w Polsce wynika nie tylko z ograniczonego dostępu do specjalistów, ale także z lęku przed społecznym napiętnowaniem z powodu choroby. Niestety wciąż panuje powszechne przekonanie, że korzystanie z pomocy psychologicznej czy psychiatrycznej jest powodem do wstydu.
Depresja jest chorobą. Zaburzenia te są umieszczone w międzynarodowej klasyfikacji zaburzeń psychicznych, więc w tym kontekście depresja jest chorobą psychiczną. Powoduje ona cierpienie chorego i znacząco wpływa na jego zdolność do funkcjonowania i satysfakcjonującego życia.
Problem zaburzeń nastroju dotyczy głównie ludzi młodych w wieku 30-45 lat, ale takie trudności mogą dosięgnąć wszystkich, niezależnie od wieku.
Na pytanie, co powoduje depresję wciąż brakuje jednoznacznej odpowiedzi. W ciągu ostatnich dziesięcioleci zbadano wiele hipotez dotyczących mechanizmów jej powstania, jednak żadna z nich nie wyjaśnia w pełni istoty tego zjawiska. Obecnie przyjmuje się biopsychospołeczny model depresji, który zakłada, że powstanie tej choroby jest wynikiem złożonego oddziaływania czynników genetycznych, psychologicznych i społecznych.
Zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób (ICD-10) w zależności od charakteru i nasilenia objawów wyróżnia się trzy rodzaje depresji: 1. łagodną, umiarkowaną i ciężką. Do podstawowych objawów klinicznych pierwszego epizodu depresyjnego należą:
obniżony nastrój (smutek, przygnębienie),
utrata zainteresowania działaniami (zobojętnienie emocjonalne,
niezdolność do przeżywania przyjemności),
osłabienie energii (szybsze męczenie się i utrzymujące się uczucie zmęczenia).
U wielu osób cierpiących z powodu depresji występują liczne, ale mniej typowe objawy:
zaburzenia snu,
obniżenie libido,
myśli samobójcze,
problemy z koncentracją uwagi,
utrata wiary w siebie,
nieadekwatne poczucie winy,
spowolnienie psychoruchowe,
wzmożony lub zmniejszony apetyt, który prowadzi do zauważalnych zmian w masie ciała.
Istnieją skuteczne metody leczenia depresji na każdym jej etapie. Głównym celem leczenia jest obniżenie nasilenia objawów depresyjnych, przywrócenie optymalnego poziomu funkcjonowania i zapobieganie nawrotom. Obecnie najbardziej skuteczne metody leczenia polegają na równoległym stosowaniu farmakoterapii (leki przeciwdepresyjne) i psychoterapii (oddziaływań psychologicznych). Wśród oddziaływań psychologicznych należy wspomnieć o terapii poznawczo-behawioralnej i psychoterapii psychodynamicznej, które są stosowane. Niezwykle ważną rolę pełni też psychoedukacja pacjenta, jak i osób z jego najbliższego otoczenia na temat samej istoty depresji, jej przebiegu, objawów i następstw.
Jeżeli zauważycie Państwo u siebie lub u swoich bliskich wyżej wymienione objawy lub gdy poczujecie pogorszeni nastroju to zapraszamy do naszego Centrum Zdrowia Psychicznego Kraków Nowa Huta. Uzyskają tu Państwo fachową pomoc świadczoną przez doświadczonych specjalistów i pełne zrozumienie.